رئیس جمهور شهید و الگوی مدیریت خطا و فساد

محمد قربانی، معاون اسبق برنامه‌ریزی و اقتصادی وزیر جهاد کشاورزی و استاد دانشگاه فردوسی مشهد در یادداشتی نوشت: اگرچه همواره پس از دوران مدیریتی در نهاد عالی کشاورزی تلاش کرده‌ام با وجود خاطره‌نگاری‌های کوتاه روزانه از اتفاق‌های رخ‌داده در جهادکشاورزی و حوزه‌های مرتبط با آن، با ادبیات علمی، تجربه‌ها و درس‌آموخته‌های آن دوران را در یادداشت‌های مختلف ارائه دهم تا مورد استفاده مدیران، کارشناسان و دانشجویان قرار گیرد اما امروز به مناسبت شهادت رئیس جمهور، به نکته‌ای اشاره می‌کنم که کمتر کسی تاکنون به آن اشاره کرده است.
امروز که با شهادت رئیس جمهور افراد مختلف به ویژه مدیران حاضر در صحنه به ذکر خاطراتی از ایشان در حوزه‌های مختلف به‌ویژه فسادستیزی می‌پردازند لازم است گفته شود که شهید جمهور ورای همه ابعاد شخصیتی آرام، متین، پیگیر، حساس به حل مشکلات مردم، مردم‌داری و دیگر سجایای اخلاقی، همواره به رفتار و عملکرد مدیران در دو حوزه بسیار حساس بودند: 
اول، فساد و رخداد فساد احتمالی که اولویت بسیار بالایی برای آن قائل بودند و آن را خط قرمز می‌دانستند. برای ایشان این‌که فساد را چه کسی انجام داده و یا در حوزه مدیریت چه کسی رخ داده، اهمیت نداشت و به سرعت و با شدت بالا واکنش عملیاتی نشان می‌دادند به‌گونه‌ای که خود وارد میدان می‌شدند تا برخورد لازم از طریق دستگاه‌های مختلف صورت گیرد.
دوم، خطا و رخداد خطای احتمالی که اگرچه درجه آن بسیار پایین‌تر از فساد است اما به آن نیز به دلیل تحلیل بردن سرمایه‌های اجتماعی، حساسیت بالایی داشتند تا جایی که خطای مدیریتی را نابخشودنی می‌دانست و با مدیر مربوطه برخورد جدی و در نهایت مدیر مربوطه را عزل می‌کردند.
از مواجهه شهید جمهور با خطا و فساد می‌توان دریافت کسی که به خطا این‌گونه نگاه سختگیرانه‌ای داشتند در مواجهه با فساد چگونه رفتاری داشتند. وی خطا را نابخشودنی و فساد را خط قرمز می‌دانستند و به آن باور عملیاتی داشتند و در دوران ریاست جمهوری به آن عمل کردند. باید این الگوی مدیریت اجرایی سرلوحه همه مدیران باشد تا بتوان مسئله‌‎های موجود را با حداکثر کارایی مدیریت کرد.

امید این‌که الگوی مدیریت خطا (نابخشودنی) و فساد(خط قرمز) را به‌عنوان میراث مدیریتی رئیس جمهور شهید در تاروپود نظام مدیریتی نهادینه کرد و بر همان ریل حرکت داشت تا با مدیریت ریسک‌های بسیار اثرگذار ناشی از رخداد احتمالی این دو، بتوان سرمایه اجتماعی را ارتقاء داد.

انتهای پیام