به گزارش خبرنگار مهر، پلی لاکتیک اسید نوعی ترموپلاستیک قابل تجزیه زیستی و فعال زیستی است که از منابع تجدید پذیر مانند نشاسته ذرت، نشاسته یا نیشکر به دست می‌آید.
مهدی بداغی از دانشگاه ناتینگهام ترنت انگلیس همراه جواد خداد هتکپشتی، ناصر کردانی و محمد اکبرزاده پاشا از دانشگاه مازندران در این روش دور ریز چای سیاه را با آب گرم فراوری کردند تا رنگ آن را بین ببرند. در مرحله بعد چای مذکور آسیاب شد تا پودری یک دست به دست آید. این ذرات همراه پلی لاکتیک اسید با استفاده از یک اکسترودر ترکیب شدند.
نمونه های پلی لاکتیک اسید و بیوکامپوزیت حاوی ۳ تا ۵ درصد دور ریز چای سیاه با استفاده از یک ماشین پرس داغ در دمای ۲۰۰ درجه سانتیگراد تولید شدند. رشته های به دست آمده در این فرایند به طور موفقیت آمیز برای چاپ سه بعدی به کار می روند. عکس های میکروسکوپ الکترونی روبشی از بیوکامپوزیت لاکتیک اسید و چای ۳ درصد نشان دادند ذرات چای به طور مناسب در ماتریس پلی لاکتیک اسید پراکنده شده اند.
نتایج آزمایش کششی نیز حاکی از آن بود که بیوکامپوزیت لاکتیک اسید و چای ۳ درصد بالاترین میزان ویژگی های مکانیک را با مقاومت کششی ۶۷ مگاپاسکال دارد که نشان دهنده افزایش ۳۴ درصدی در مقایسه با پلی لاکتیک اسید است.
بنابراین بیوکامپوزیت لاکتیک اسید و چای ۳ درصد را می توان یک جایگزین مناسب و حافظ محیط زیست برای لاکتیک اسید دانست.
این خبر را در تهران اقتصادی دنبال کنید
.
منبع مهر
