چرا سرمایه گذاری در پالایشگاه فراسرزمینی الزام آور است

به گزارش خبرنگار مهر، سرمایه گذاری و ساخت پالایشگاه در سایر کشورها یکی از راه‌های دور زدن تحریم‌ها به شمار می‌آید چرا که نفت کشور در این پالایشگاه‌ها پالایش می‌شود و سپس فرآورده تولید شده به فروش می‌رسد، به این طریق می‌توان فرآورده‌های نفتی را محصولات تحریم ناپذیر قلمداد کرد. شاید برای همین است که پس از تجربه تجهیز و ساخت پالایشگاه در ونزوئلا، ایران در نظر دارد که ۱۷ پالایشگاه دیگر را بازسازی کند. این مساله به آن معناست که کشور ما از دانش فنی کافی برای چنین اقدامی برخوردار است.

نگاه کارشناسان به ساخت پالایشگاه فراسرزمینی

البته کارشناسان این حوزه نظرات متفاوتی دارند چرا که عده‌ای از یک سو بر این باورند پالایش فراسرزمینی بار اول نیست که اتفاق می‌افتد، در گذشته نیز این موضوع مطرح بوده و اکنون نیز مطرح است، اما در نظر داشته باشید، اینکه تصور کنیم با داشتن پالایشگاه فراسرزمینی می‌توانیم تحریم‌ها را دور بزنیم عملاً امکان پذیر نیست. اما در شرایطی که همه چیز درست باشد و مشکل تحریم و تعامل وجود نداشته باشد قطعاً وجود سیستم پالایشی فراسرزمینی و حتی سیستم توزیع فرآورده‌های نفتی و داشتن یک شبکه پالایشی در یک کشور خارجی و یا در اتحادیه اروپا می‌تواند تأمین کننده منافع ملی ایران باشد.

هدایت الله خادمی نماینده پیشین مجلس نیز در این زمینه گفته بود: اگر پالایشگاه فراسرزمینی در نهایت برای ما آورده داشته باشد می‌تواند مثمر ثمر باشد، ضمن اینکه کشورهایی موفق می‌شوند که این پروژه‌ها را به بخش خصوصی واگذار کنند، اینکه دولت در کشوری پالایشگاه و پتروشیمی احداث کند و کالاهای مورد نیاز را از یک کشور دیگر خریداری کند نتیجه‌ای برای ما ندارد.

اما برخی دیگر از کارشناسان آن را یک فرصت می‌دانند و می‌گویند هرگونه سرمایه‌گذاری در کشور مطلوب بوده، کشوری توسعه یافته است که بتواند در داخل سرمایه‌گذاری کند و یا اینکه سازوکاری را برای جذب سرمایه خارجی به کار بگیرد و یا حتی در خارج سرمایه‌گذاری کند. اگر ایران بتواند در خارج از کشور سرمایه‌گذاری کرده و یا سرمایه جذب کند هر دو مطلوب بوده و به طور کلی باید گفت که سرمایه گذاری به هر شکلی مقبول است.

چندی پیش هم هادی بیگی نژاد، نایب رئیس کمیسیون انرژی مجلس شورای اسلامی در رابطه با این موضوع گفته بود: ایران جزو معدود کشورهایی است که قدرت پالایشگاه سازی دارد و امروز برای دیگر کشورها پالایشگاه می‌سازد یا آن پالایشگاه را احیا می‌کند. این سیاست سبب استحکام روابط با دیگر کشورها از جمله ونزوئلا می‌شود.

به گفته بیگی نژاد میعانات گازی ایران در ونزوئلا پالایش می‌شود و به هر میزان بتوانیم بسترهای توسعه نفتی و گازی ایران را در سایر کشورها فراهم کنیم به سود ایران و کشورهای مقصد است. ایران به هر میزان به کشورهای مختلف از جمله ونزوئلا نفت بفروشد، مبالغ حاصله به کشور باز می‌گردد و باید به افرادی که اقدامات مؤثر دولت در حوزه نفتی و گازی را تخریب می‌کنند گفت که دست‌کم آزاده باشید.

سرمایه گذاری و بازسازی پالایشگاه‌های فراسرزمینی

شاید این سوال وجود داشته باشد که ساخت و سرمایه گذاری در پالایشگاه‌های فراسرزمینی چه آورده‌ای برای کشور ما دارد، بازسازی و سرمایه گذاری در پالایشگاه‌های خارجی می‌تواند راهگشای مبادلات بین المللی نفتی و ایجاد ارزش افزوده باشد البته علاوه بر آن تضمینی برای صادرات خدمات فنی و مهندسی به سایر کشورها از طریق این کشورها باشد البته موضوعی که مزید بر علت است و ساخت پالایشگاه فراسرزمینی را حائز اهمیت می‌کند یکی صادرات تضمین شده نفت خام است و دیگری شراکت در خروجی پالایشگاه‌ها است که این امر می‌تواند به افزایش تولید بنزین کمک کرده و ما را از وارد کننده به صادر کننده بنزین و فرآورده‌های نفتی تبدیل کند.

با تمام مقولات گفته شده به نظر می‌رسد که سرمایه گذاری و مشارکت در ساخت پالایشگاه‌های فراسرزمینی چند دستاورد مهم برای کشور به دنبال دارد که مهمترین آنها را می‌توان عدم تحریم پذیری کشور در نظر گرفت که به واسطه این موضوع فروش نفت و و فرآورده‌های آن به همان تناسب افزایش پیدا می‌کند و درآمدهای نفتی ایران نیز افزایش پیدا می‌کند در کنار تمامی مقولات ایران در شرایطی که مشکل ناترازی بنزین دست و پنجه نرم می‌کنند از وارد کننده بنزین به صادر کننده آن تبدیل شود.