توسعه و برداشت از میدان نفتی سولابدر پس از ۴۲ سال

به گزارش خبرگزاری مهر به‌نقل از شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب، کریم حمید رئیس اداره مهندسی عملیات مخازن شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب گفت: میدان نفتی سولابدر در جنوب شرقی میدان بی‌بی‌حکیمه واقع شده است. حفاری در این میدان برای نخستین بار در سال ۱۳۰۳ هجری شمسی و با حفر چاه‌های سولابدر ۱ و سولابدر ۲ آغاز شد که این چاه‌ها غیراقتصادی تشخیص داده شده و متروکه شدند.

وی با بیان اینکه وجود نفت در میدان سولابدر برای نخستین بار در سال ۱۳۵۰ و با حفر چاه سولابدر ۳ در مخزن خامی بالایی به اثبات رسید، افزود: چاه سولابدر ۴ در سال ۱۳۵۷ به‌منظور توسعه این میدان حفاری و در فاصله سال‌های ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۰ دو عملیات تعمیر روی چاه انجام شد که با توجه به ابهام و پیچیدگی‌های خاص مخزنی، امکان تولید نفت از این چاه فراهم نشد.

رئیس اداره مهندسی عملیات مخازن شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب با اشاره به ریسک و ابهام‌های توسعه میدان به‌دلیل پیچیدگی‌های زمین‌شناسی و مخزنی بیان کرد: به‌دنبال پیچیدگی‌های موجود، حفاری چاه سولابدر ۵ در سال ۱۳۷۶ به‌دلیل ابهام‌های ساختمانی و پایین‌افتادگی ساختار بی‌نتیجه ماند و چاه معلق شد.

حمید افزود: برای کاهش ریسک‌های توسعه مخزن یادشده، برنامه تعمیر چاه سولابدر ۴ با هدف توصیف بخش تحتانی سازند فهلیان ارائه شد که پس از تکمیل چاه در ناحیه مورد بررسی و انجام برنامه‌های انگیزشی، سرانجام پس از ۴۲ سال در مهر ۱۳۹۹ با دبی هزار بشکه در روز آزمایش و مخزن آماده تولید شد.

وی تولیدی‌شدن چاه سولابدر ۴ را نقطه عطفی در توسعه میدان سولابدر دانست و گفت: نتایج گرفته‌شده سبب کاهش ریسک‌های مخزنی برای انجام برنامه‌های توسعه‌ای این میدان شد، بنابراین توسعه میدان سولابدر در طرح افزایش و نگهداشت تولید ۲۸ مخزن با ارائه چهار موقعیت مخزنی در گستره میدان (از شرق تا غرب میدان) در دستور کار قرار گرفت.

رئیس اداره مهندسی عملیات مخازن شرکت ملی مناطق نفت‌خیز جنوب با اشاره به حفاری چاه سولابدر ۶ در طرح ۲۸ مخزن از ابتدای سال ۱۴۰۱ تصریح کرد: با وجود مشکل‌های فراوان حفاری، در مخزن خامی تکمیل و با دبی تقریبی هزار بشکه در روز با فشار سرچاهی ۸۵۰ پام تولیدی شد. تولیدی‌شدن چاه سولابدر ۶ مهر تأییدی بر موفق‌بودن برنامه‌ریزی‌های انجام‌شده اخیر در میدان سولابدر است.

حمید در پایان گفت: حفاری چاه سولابدر ۷ (موقعیت دوم طرح) از ابتدای سال ۱۴۰۲ با هدف توصیف و تولید از بخش غربی میدان آغاز شد که در مرحله نمودارگیری و تکمیل نهایی چاه است و پیش‌بینی می‌شود با حفاری دو موقعیت باقی‌مانده در طرح ۲۸ مخزن و ایجاد تأسیسات فراورشی تعریف‌شده در بسته، اطلاعات باارزشی از وضع ساختاری و مخزنی در گستره میدان (در بخش‌های غربی میدان) حاصل شود و تولید پایداری را از میدان سولابدر میسر سازد.