حفاظت از ذخایر ژنتیکی دام وطیور تضمین‌کننده امنیت غذای پایدار است

حسن خمیس آبادی، رئیس مؤسسه تحقیقات علوم دامی کشور یکی از زیرمجموعه‌های وزارت جهاد کشاورزی در گفت‎‌وگو با خبرنگار مهر درباره حفظ ذخایر ژنتیک صنعت دامپروری در کشور گفت: با توجه به اهمیت حیاتی ذخایر ژنتیکی دام و طیور در تأمین امنیت غذایی و توسعه پایدار صنعت دامپروری، مؤسسه تحقیقات علوم دامی کشور اقدامات گسترده‌ای را در راستای حفظ و حراست از این منابع ارزشمند به انجام رسانیده است.

وی با اشاره به اقلیم و سازگاری ژن‌های بومی هر سرزمین، افزود: نژادهای بومی دام و طیور به دلیل سازگاری با شرایط اقلیمی و زیست‌محیطی کشور، مقاومت در برابر بیماری‌ها و تنش‌های محیطی و همچنین نقش مهمی که در حفظ تنوع زیستی ایفا می‌کنند، از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.

وی تاکید کرد: حفظ و حراست از این نژادها، تضمینی برای تولید پایدار محصولات دامی با کیفیت بالا و حفظ امنیت غذایی کشور است.

این مسئول دولتی اظهار کرد: در همین راستا برای تحقق این هدف، مؤسسه تحقیقات علوم دامی، اقداماتی داشته است.

وی درباره این اقدامات، گفت: ایجاد بانک ژن جامع و مجهز برای جمع‌آوری، نگهداری و ثبت و مستندسازی دقیق ویژگی‌های ژنتیکی و فنوتیپی نژادهای بومی، تدوین استانداردهای ملی برای حفظ و ارزیابی نژادهای بومی و تدوین دستورالعمل‌های اجرایی برای پرورش دهندگان، جلب مشارکت دامداران و بهره‌برداران در حفظ و تکثیر نژادهای بومی و توسعه همکاری‌های علمی و فنی با سازمان‌های بین‌المللی در دستور کار این مرکز تحقیقاتی قرار دارد.

رئیس مؤسسه تحقیقات علوم دامی کشور ادامه داد: با وجود تلاش‌های انجام شده، چالش‌هایی همچون کاهش جمعیت نژادهای بومی به دلیل تغییرات اقلیمی، توسعه شهرنشینی و رقابت با نژادهای خارجی، همچنان وجود دارد. برای مقابله با این چالش‌ها، علاوه بر اقدامات مؤسسه، نیازمند همکاری و حمایت همه جانبه دستگاه‌های اجرایی، بخش خصوصی و جامعه محلی هستیم.

خمیس آبادی با بیان اینکه حفظ و حراست از ذخایر ژنتیکی دام و طیور، سرمایه‌گذاری بلندمدت برای آینده صنعت دامپروری کشور به شمار می‌رود، عنوان کرد: مؤسسه تحقیقات علوم دامی کشور با بهره‌گیری از دانش و تجربیات متخصصان و امکانات آزمایشگاهی، در این مسیر پیشگام بوده و تلاش می‌کند تا با همکاری سایر نهادها، گام‌های مؤثری در جهت حفظ و توسعه این منابع ارزشمند بردارد زیرا تأمین امنیت غذایی پایدار منوط به حفظ و حراست ژن‌های بومی است.